BRANDIJZERS VOOR VEE

In het Museo Nacional de la Charrería zijn de brandijzers een van de meest opvallende elementen van onze collectie. Dit gereedschap is niet alleen fundamenteel voor het fokken van vee, maar vertegenwoordigt ook een van de voorlopers van de charrería, een emblematische activiteit van de Mexicaanse identiteit.

Onze tentoonstelling van brandijzers voor vee toont een gevarieerde collectie van deze instrumenten, elk met zijn eigen unieke ontwerp, die gebruikt worden om verschillende eigenschappen van vee te identificeren. Elke fierro vertelt een verhaal en weerspiegelt de diversiteit en rijkdom van de veetradities in Mexico.

Geschiedenis en relevantie Brandijzers voor vee ontstonden als een noodzaak tijdens de koloniale tijd in Mexico, toen het omgaan met vee een cruciale economische activiteit werd. De Tribunaal van Mestaook bekend als de Broederschap van de Mestawas een instelling waarvan de oorsprong teruggaat tot Spanje in de 13e eeuw en die een grote invloed had in Nieuw-Spanje. Deze entiteit speelde een fundamentele rol in de

regulering en controle van vee, vaststellen van normen en registers voor eigendom en beheer van dieren.

De Tribunaal van Mestawerd in de 16e eeuw in Mexico opgericht en was een organisatie van veeboeren die toezicht hield op de veeteelt, waaronder het gebruik van fierros om vee te brandmerken. De belangrijkste functie was om geschillen over vee op te lossen en ervoor te zorgen dat elke eigenaar zijn dieren duidelijk kon identificeren, om zo diefstal en verlies van vee te voorkomen.

Invloed op Charreria
De regulering en het beheer van het vee door middel van de fierros vormden het begin van de charreria. De noodzaak om met het vee om te gaan, waaronder hoeden, lassoën, vellen, immobiliseren, brandmerken en genezen, leidde tot de verschillende vaardigheden die vandaag de dag de suertes charras van onze nationale sport vormen. De Terna in de RuedoVooral het paard is het fundamentele geluk van de charrería. De cowboys en veeboeren, die oorspronkelijk inheems en mestiezen waren, vonden in het gebruik van het paard en veewerktuigen een manier van leven. Het was juist vanwege de noodzaak om vee te beheren dat de onderkoning de inheemsen en mestiezen de mogelijkheid gaf om paard te rijden, waarmee hij brak met de aanvankelijke beperkingen die door de Spaanse kroon waren opgelegd.